Podstaw malarstwa uczył się pod kierunkiem ojca - Jarosława Olejnickiego, długoletniego Prezesa Lubelskiego Okręgu Związku Artystów Plastyków. Jarosław Olejnicki był nie tylko uznanym malarzem, ale również znakomitym animatorem sztuki. Jako Prezes Towarzystwa Przyjaciół Nałęczowa organizował plenery malarskie i rzeźbiarskie. W obszernym domu państwa Olejnickich nieustannie bywali ciekawi plastycy, panował duch żywej akademii sztuki. Ten niepowtarzalny klimat był pierwszym czynnikiem, który ukształtował twórczość Piotra Olejnickiego.
   Drugim jest bez wątpienia niepospolita wyobraźnia i wrażliwość artystyczna. Skazany przez chorobę na częsty pobyt w domu Olej musiał niejako dopowiedzieć sobie całą resztę niedostępnego zmysłowemu poznaniu świata. Wyglądając przez wielkie okno swej pracowni widział o wiele więcej niż tylko sad, okazały kasztanowiec i obramowaną drzewami ulicę. To właśnie pracownia stała się interdyscyplinarnym poligonem sztuki - miejscem, gdzie skrzyżowało się tak wiele światów. Jest to biblioteka, malarskie atelier, studio nagrań, miejsce ekspozycji autorskich obrazów i rzeźb. Wyłożone korkiem ściany, przestrzenne kompozycje rozświetlone są przez wykonane z drutu miedzianego, kamienia i listewek lampy, z których każda jest jedyna w swoim rodzaju. Nic dziwnego, że wnętrze i jego właściciel a zarazem twórca jak za dawnych ojcowskich lat przyciąga ludzi pragnących odszukać to, co gdzieś tam zgubiło się po drodze.

Ostatecznie zadziałało na Oleja to, co można nazwać pięknem tego, jakże miłego zakątka. Myślę o Nałęczowie i okolicach - krajobrazie pełnym tajemnic ukrytych wśród wąwozów, dolin, łąk i drzew. Miejscowość, gdzie czas zatrzymał się na przełomie wieków, coś jak podobrazie Michała Choromańskiego.
   Na stronach tych można obejrzeć prezentację różnych okresów życia i twórczości Oleja. Całą tę różnorodność łączą jednak "klimaty", które narodziły się w nocnych rozmowach artystów, wrażliwości na kolor i rytm, i umiejętność głębokiego przeżywania każdej chwili. W świetle księżyca, jak w obrazach Oleja, świat wygląda inaczej. Samotny saksofonista w białej koszuli na dachach Paryża, żelazna brama parku pałacowego w Czesławicach, zasypianie kwiatów w jesiennym wazonie - to wszystko takie historie, które zdarzyły się chociaż wcale nie musiały.
   Myślę, że ta podróż w świat malarstwa Oleja pozwoli i Państwu odświeżyć te najpiękniejsze wspomnienia.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•