Absolwentka Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych im. C.K Norwida w Lublinie. Studia w Instytucie Wychowania Artystycznego UMCS w Lublinie, gdzie uzyskała dyplom z malarstwa. Ukończyła studia podyplomowe w zakresie sztuki na UMCS. Obecnie zajmuje się twórczością w zakresie malarstwa i rysunku oraz działalnością pedagogiczną. Należy do Związku Polskich Artystów Plastyków , Kazimierskiej Konfraterni Sztuki, Polskiego Stowarzyszenia Nauczycieli Plastyków, Grupy Kontrast. Ekspert MEN w zakresie przedmiotów artystycznych. Maluje głównie w technice akrylu oraz eksperymentuje własnymi technikami, w swoich pracach przedstawia głównie przestrzeń.

Artystka brała udział w licznych plenerach malarskich, aukcjach charytatywnych, kilkudziesięciu wystawach zbiorowych i indywidualnych w Polsce i zagranicą.
Otrzymała nagrody:
wyróżnienie na ogólnopolskim biennale twórczości pedagogów plastyki – Rzeszów, wyróżnienie na VII Ogólnopolskim Biennale Twórczości Artystycznej - Lublin, nagrodę wojewody małopolskiego na IV Międzynarodowym Biennale Twórczości Artystycznej – Tarnów, nagrodę Prezydenta miasta Lublin, Lubelskiego Kuratora Oświaty, Ministra Edukacji Narodowej. Odznaczona Srebrnym Medalem za Długoletnią Służbę Prezydenta RP.
Prace autorki znajdują się w prywatnych zbiorach na terenie Polski, Anglii, Niemczech, Rosji, Portugalii.

Wybrane wystawy indywidualne:
Galeria KONT- Lublin - 1992
Galeria DDK – Bronowice Lublin - 2004
Galeria im. B. Słomki Katolicki Uniwersytet Lubelski Lublin - 2006
Galeria Jednej Ściany – Zakrzówek - 2008
Galeria WOK – Pałac Tarłów Lublin- 2009
Galeria "Na Poczcie"- Lublin - 2010
Galeria Podlaska – Biała Podlaska - 2012
Prywatna Galeria Gabinety – Lublin – 2014, 2015, 2016
Galeria Bronowice – 2016
Galeria po 111 schodach MDK 2 Lublin – 2016.

Wybrane wystawy zbiorowe lata 2009-2017
Lublin: Zamek Lubelski, BWA,WOK-Pałac Tarłów, MDK "Po 112 Schodach",
"Piwnice Lublina", DDK Bronowice, Galeria Zajezdnia,
Kazimierz Dolny: Muzeum Nadwiślańskie ,Galeria Letnia, Galeria MIT, Galeria Jacka Kośmińskiego,
Kazimierski Ośrodek Kultury Promocji i Turystyki, Grodarz,
Warszawa: Stara Prochownia, Galeria TVP 2, Galeria ZPAP Mazowiecka,
Częstochowa - Galeria Ośrodka Promocji Kultury, Kraków- Galeria ASP,
Szczecin – Zamek Książąt Pomorskich, Kalisz -Galeria BWA, Gdynia –Muzeum Marynarki Wojennej, Gdańsk Oliwa – Galeria Warzywniak, Ostrów Wielkopolski – Galeria 33, Biała Podlaska – Galeria Podlaska, Białystok- Galeria Spodki, Zambrów – BWA, Chełm – Chełmski Dom Kultury, Włodawa – Włodawski Dom Kultury, Krynica Zdrój – Europejskie Forum Ekonomiczne, Rzeszów- BWA, Lwów Ukraina  – Muzeum Etnograficzne, Łuck Ukraina – Art. Gallery, Bardejów Słowacja – Galeria HOS, Kóge Dania, Pforzheim Niemcy - Galeria Brotzinger Art, Graz Austria - Landhaus.

Udział w wybranych wydarzeniach artystycznych

Wystawa ZPAP "Autograf"- Zamek Lubelski.
Wystawa ZPAP "Wschodni Salon Sztuki"- BWA Lublin
Wystawa ZPAP – 80 – lecie Okręgu ZPAP – Zamek Lubelski
Multimedialna projekcja prac na Starym Mieście – Noc Kultury – Lublin
Międzynarodowe Biennale Pasteli w Nowym Sączu - BWA
V Międzynarodowe Biennale Miniatury w Częstochowie.
Europejski Festiwal Kolonii Artystycznych –  Galeria – Muzeum
w Kazimierzu Dolnym.
"Kanał Sztuki"- cykliczna wystawa Kazimierskiej Konfraterni Sztuki
w Kazimierzu Dolnym w Grodarzu,
XV- lecie Kazimierskiej Konfraterni Sztuki – wystawa Muzeum Nadwiślańskie w Kazimierzu Dolnym,
Wystawa "Pejzaż współczesny"- Częstochowa,
Epoka mistrzów – wystawa międzynarodowa – Polska – Ukraina
Alternatywy 33 - międzynarodowy przegląd malarstwa – Ostrów Wielkopolski.

Udział w wybranych plenerach:

Załęcze Wielkie, Ustrzyki Dolne, Nałęczów, Jeżowe, Krynica Zdrój, Jastrzębia Góra, Stara Wiśniewka, Jabłoń, Dubienka, Potoczek, Gościeradów, Stary Sącz, Myczkowce, Zakopane.

Recenzje

Prace Pani Małgorzaty są w pełni świadome i konsekwentnie realizowane w oparciu
o własne warsztatowe doświadczenia i umiejętności. Znakomicie radzi sobie z tzw, malarstwem "Małej formy" jak i realizacjami większymi. Jednak zdecydowanie ten minimalistyczny - zarówno format – jak i zakres zastosowanych środków formalnych ukazuje nam Małgorzatę jako twórcę dojrzałego i ukształtowanego sumą malarskich doświadczeń, poszukiwań własnego adekwatnego osobowości i temperamentu twórczego języka.
To co szczególnie zwraca uwagę, to lekkość pastelowa, poetycka zmysłowość tych form malarskich. Wielki emocjonalny ładunek poszukiwań ładu i harmonii we własnej relacji ze światem. Wszystko to obfituje w tych – szczególnie ciekawych i zarazem dojrzałych cyklach – jako nostalgiczno – poetyckie w klimacie prace z cyklu "Cisza", "Światło", wyjątkowo niewielkie formatem realizacje wrażeniowego zapisu ulotnej chwili percepcyjnego kontaktu ze sztuką. Pejzażem zatrzymanym w stonowanej kolorystycznej syntezie. Syntezie określającej Małgorzatę jako twórcę ze wszech miar dojrzałego i świadomego swych malarskich poszukiwań.

prof. Zbigniew Liwak – artysta grafik


Pani Małgorzata Wzorek, Przestrzeń
1.    To nie jest malarstwo, o którym warto mówić. To jest malarstwo, na które warto patrzeć. Słowa są tu zbędne w jakiś szczególny sposób zbędne lub puste, gdyż malarstwo pani Wzorek nie chce być podległe słowom, nie chce wchodzić w związki z nimi. Chce być autonomiczne i niezależne. Autorka dobrze uchwyciła ów gest odmowy pędzla, który oddala się od długopisu czy ołówka na dystans zbudowany przez ciszę.
2.    Jeżeli odważam się mówić, to na krótko i o tym, co zapewne każdy jest w stanie dostrzec i co jest w stanie o to malarstwo zapytać.
3.    Gdzie jest początek tego malarstwa? W podstawowych pionach, poziomach i liniach, które u zarania widzenia mocują ludzką wyobraźnię. W tym sensie – geometrycznym – jest to malarstwo konkretne, zwięzłe i powściągliwe.
4.    W barwie to rzecz soczysta i intensywna. Nawet delikatność i subtelność w tej przestrzeni na swój sposób odważna i pewna swego istnienia.
5.    Są to fragmenty świetliste. Stąd nie może dziwić fakt, że pani Małgorzata Wzorek zbiera je w cykle. Tak długo przed nią robili ci, którzy komponowali witraże lub jako dzieci przyglądali się grze szklanych paciorków.
6.    W sferze kompozycji malarstwo to nie cierpi samotności. To odmowa uznania osamotnienia za stan ostateczny. Stąd dążenie do komplementarności, która wydobywa indywidualną urodę każdego elementu poprzez stworzenie dlań odpowiedniego kontekstu, ciągu, rytmu.
7.    Jeśli piekło to stan alienacji  - malarstwo pani Wzorek odbija stan przeciwny, gdzie ciszy i powściągliwości towarzyszy pogoda, celowość i harmonia.
8.    Co nie oznacza, że to malarstwo jest wolne od napięć. Ale są to napięcia widziane z Tamtej strony.
9.    Kluczem do tego świata jest uwaga i dystans.

prof. Beata Obsulewicz – Niewińska,  Katolicki Uniwersytet Lubelski

Małgorzata Wzorek jakkolwiek należy do pokolenia młodych artystów, to od kilku lat zwraca uwagę własną twórczością. Jej delikatne malarstwo zdawałoby się całkowicie pogrążone w problematyce budowy pięknej tkanki, pod powłoką estetyki kryje niechybnie głębsze wartości. Żywiołem tej twórczości jest barwa. Od pierwszych malarskich kompozycji jako motyw zasadniczy przewija się dynamiczne, wyzwolone i fascynujące zagadnienia kolorystyczne. Jednak kolor służy tej artystce do uwydatniania elementów nie tyle widzianych co przeżywanych, takich jak przestrzeń, cisza, nastrój, emocje, wzruszenie.
Te obrazy wynikają z instynktu ale równocześnie z przemyśleń, z intelektu. Artystka sięga do bogatych wartości polskiego malarstwa z jego tradycją koloryzmu i awangardowymi dążeniami. W jej malarstwie barwy, kształty, układy plam zawierają zawsze to co ogólne, co jest prawdziwą samą wielkością. Istotne jest, że malarstwo artystki nigdy nie miało w sobie niczego ze sztywności lecz podporządkowane jest indywidualnej wrażliwości, a w wyraźnej swobodzie odnajduje logikę zamysłu.
Mżące światło jej obrazów wydobywa niekiedy zarysy krajobrazów, a wszystko to jest spowite w mgłę, którą można nazwać "malarskim marzeniem". Jednocześnie Małgorzata Wzorek jest artystką o rzadko występującej odpowiedzialności i surowości wobec samej siebie. Niezależnie od tego w jakiej technice pracuje, jej dzieła posiadają klasyczną harmonijną równowagę pierwiastka intelektualnego i emocjonalnego. Sprawia to, że malarstwo Małgorzaty Wzorek może wydawać się z pozoru chłodne, ale w samej rzeczy jest powściągliwe i rygorystyczne a ukryta w nim moc wzruszającego oddziaływania ujawnia się najlepiej wówczas, kiedy spojrzymy na te dzieła wnikliwiej, przenikając bardziej zewnętrzne, powierzchowne warstwy.

historyk sztuki Stanisław Mrówczyński